2024

Kampus Uniwersytetu w Białymstoku w czwartkowe popołudnie 26.09. zamienił się w centrum sztuki i artystycznych wrażeń. To tu w ramach Międzynarodowego Festiwalu Fotografii Białystok INTERPHOTO miał miejsce szereg wernisaży ilustrowanych muzyką ambientową tworzoną na żywo przez Projekt New Hope, młodych twórców muzyki elektronicznej.

Festiwal INTERPHOTO  funkcjonuje od 2013 r. w trybie biennale, co dwa lata. Jest rozpoznawalnym wydarzeniem interdyscyplinarnym, popularyzującym nurty współczesnej fotografii z naciskiem na zjawiska artystyczne Polski oraz krajów Europy środkowo-wschodniej. Istotnym elementem jest wątek edukacyjny związany z zagadnieniami społecznymi i historycznymi. Obejmuje wiele form przekazu, tj.  działania wystawiennicze, spotkania, prelekcje, warsztaty, pokazy multimedialne, konkursy szkolne, działania łączące fotografię z muzyką czy literaturą, gry miejskie. Festiwal INTERPHOTO promuje wystawy ukazujące zdarzenia zachodzące zarówno w naszym kraju jak i w państwach sąsiadujących, które mają wpływ na rozwój sztuki światowej.

W tym roku „Kolekcjonowanie Światów” był tematem przewodnim INTERPHOTO 2024. Według pomysłodawców ilustruje ludzką potrzebę porządkowania i opisywania wszystkiego wokół, jako formę budującą harmonię, przeciwstawiającą się chaosowi Uniwersum. Kolekcjonowalnie wiąże się także z dokonywaniem wyborów podczas tworzenia konkretnych zbiorów. Kolekcjonowanie to również zdobywanie trofeów i potrzeba dzielenia się nimi z odbiorcami. Przygotowane wernisaże ilustrowane były muzyką ambientową we współpracy z artystami z PROJEKT NEW HOPE (Białystok).

Była okazja do zapoznania się z pracami znanych artystów z Białorusi, Czech, Estonii, Litwy, Łotwy, Niemiec, Polski, Słowacji, Ukrainy oraz z innych państw Europy i świata.

Program INTERPHOTO Picnic – University Campus Day

• wystawa zbiorowa „Niezwykłe miasto. 15 lat Kolekcji Wrzesińskiej”; wprowadzenie Waldemar Śliwczyński (wystawa plenerowa; Dziedziniec przed Planetarium)
• wystawa zbiorowa FFiM „Kolekcje Alternatywne” (Wydział Matematyki i Informatyki)
• wystawa zbiorowa Ich Trzech „Parodia rzeczy nieistniejących” (Wydział Matematyki i Informatyki)
• Agnieszka Babińska „In Memoriam” (Wydział Fizyki)
• Maciej Łojewski „Akwaria wspomnień” (budynek Planetarium UwB)
• wystawa zbiorowa wolontariatu INTERPHOTO 24 „Poprzez wymiary” (Wydział Fizyki)
• wystawa zbiorowa BTF „Kolekcjonowanie światów” (UCK)
• wystawa zbiorowa Katedry Fotografii Szkoły Filmowej w Łodzi „Miejskie Legendy” (Biblioteka Uniwersytecka UwB)

Wystawy dostępne: 26.09-13.10.2024, pon.-pt. 14:00-18:00, wstęp bezpłatny. Wystawa „Miejskie Legendy” – dostępna do 30.10.2024.

• Pokazy slajdów, prezentacje i spotkania:

      – pokaz slajdów INTERPHOTO 2024 (sala konferencyjna Biblioteki Uniwersyteckiej)

      – prezentacja i omówienie projektu „Miejskie Legendy” (sala konferencyjna Biblioteki Uniwersyteckiej)

     – spotkanie z Karolem Grygorukiem, ambasadorem Leica Store & Gallery (sala konferencyjna Biblioteki Uniwersyteckiej)

    – pokaz sprzętu Leica, poprowadzi Michał Mazurkiewicz (sala konferencyjna Biblioteki Uniwersyteckiej)

Cały harmonogram festiwalu jest dostępny na stronie:  https://www.interphoto.pl/harmonogram-2024/

Muzycznie i poetycko przyjaciele, dawni współpracownicy z UwB i zaproszeni goście świętowali jubileusz 45-lecia pracy literackiej Elżbiety Kozłowskiej-Świątkowskiej. Gościem wieczoru był Maestro Jerzy Maksymiuk.

Spotkanie odbyło się we wtorek, 10 września, w Auli Magna Pałacu Branickich, a prowadzili je prorektor UwB ds. kształcenia dr hab. Krzysztof Korotkich, prof. UwB oraz Andrzej Lechowski. W jubileuszu uczestniczył też rektor Uniwersytetu w Białymstoku prof. dr hab. Mariusz Popławski, który podziękował Elżbiecie Kozłowskiej-Świątkowskiej za jej długoletnią pracę na rzecz największej podlaskiej uczelni.

Podczas jubileuszu, poetka zaprezentowała najnowszy tom poezji pt. Pojutrze. Wiersze czytali Ryszard Doliński i Jolanta Borowska. Zebrani mogli też wysłuchać muzycznej interpretacji w wykonaniu Alicji Grabowskiej. Akcentów muzycznych było więcej. Utwór inspirowany poezją Elżbiety Kozłowskiej-Świątkowskiej wykonał Maestro Jerzy Maksymiuk.

Elżbieta Kozłowska-Świątkowska - ur. w 1954 roku w Białymstoku, absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Warszawskiego Filii w Białymstoku, redaktor naczelna Wydawnictwa Uniwersytetu w Białymstoku oraz „Trans Humany”; – pisarka, poetka, eseistka, edytor; debiutowała na łamach ogólnopolskiego pisma „Literatura” w roku 1976. Odtąd jej wiersze ukazały się we wszystkich pismach literackich w kraju, m.in. w „Poezji”, „Twórczości”, „Kulturze”, „Przeglądzie Kulturalnym”, „Odrze”, „Miesięczniku Literackim”, a także były publikowane w antologiach polskiej poezji kobiecej obejmujących poetki od XVII wieku po dzień dzisiejszy (Ja i Ty, 1982, W imię miłości, 1995).

Prace dr szt. Doroty Świdzińskiej (Wydział Nauk o Edukacji, Zakład Edukacji Artystycznej) zostały zaprezentowane w Domu Kultury Polskiej
w Wilnie. W dniach 20-31 sierpnia można było obejrzeć wystawę pt. ”Podróż”, będącą opowieścią o drodze przez życie, a zwłaszcza o jego ostatnim jego etapie, czyli o starości i procesie starzenia się.

Dzieciństwo i młodość to czas, w którym nie istnieje troska o życie, namysł nad upływem czasu, nie ma w nim zrozumienia dla niesprawności, powolności, niedołężności. Refleksje przychodzą później, w wieku dojrzałym lub starszym, najczęściej w jesieni życia (…) Celem nadrzędnym moich zainteresowań i działań twórczych jest zgłębienie i zaakceptowanie procesu starzenia się, uświadomienie sobie jego nieuchronności, „obłaskawienie” i pogodzenie się z nim. Głównym obszarem moich zainteresowań twórczych jest schyłek życia kobiety, czas jej biologicznego
i emocjonalnego wygasania, przygotowywania się człowieka do odchodzenia. Szczególnie zajmuje mnie miejsce kobiety sędziwej we współczesnym społeczeństwie oraz to, jakie pełni w nim funkcje. W swojej pracy artystycznej wypowiadam się za pomocą realizacji multimedialnych, sztuki akcji oraz malarstwa.

Źródło: www.polskidom.lt

Wystawa w Domu Kultury Polskiej w Wilnie była częścią wieloletniego projektu w procesie, zapoczątkowanego w 2010 r w Galerii nad Wisłą w Toruniu.

Więcej na: https://www.polskidom.lt/produkt-58/kalendarz-wydarzen/wystawa-doroty-swidzinskiej-podroz/

„Najgruzińszy/a” to film dokumentalny o Gruzji, ale także o odkrywaniu i docenianiu różnorodności. Główną rolę gra w nim nasz badacz - dr Tomasz Adamski z Wydziału Studiów Kulturowych, który przemierza kraj od wsi po miasta, od Kachetii po Tbilisi, spotykając niezwykłe postacie, od myśliwych po artystów. Do wspólnej, filmowej podróży zaprasza wszystkich zainteresowanych.

Dr Tomasz Adamski postanowił  odnaleźć „najgruzińszego” lub „najgruzińszą”. Z humorem pokazuje, jak łatwo można zakochać się w gruzińskiej kulturze, gościnności i niezwykłej historii.

- Byłem tam kilka miesięcy temu razem z Pawłem Nazarukiem (DogFilm). Przemierzaliśmy Gruzję w poszukiwaniu najbardziej stereotypowego mieszkańca tego kraju. To oczywiście był tylko punkt wyjścia i dzięki temu, udało nam się poznać całą masę fantastycznych ludzi, porozmawiać z nimi, pobyć, dowiedzieć się czegoś o sobie nawzajem. To moja druga już wizyta w tym kraju i mocno się do niej przygotowywałem, czytając co się da na ten temat. Z Gruzją jest tak, że czytasz te wszystkie fantastyczne opowieści o toastach, suprach, gruzińskiej gościnności i myślisz sobie, że ludzie je trochę podkolorowywali, jedziesz tam i… wciąga cię ten sam wir fantastycznych przygód. Nie wiesz kiedy, a znajdujesz się w piwnicy pełnej beczek gruzińskiego wina albo wśród gruzińskich wojowników kultywujących dawne sztuki walki – opowiada dr Tomasz Adamski.

Dodaje, że Gruzini bardzo lubią Polaków, są pomocni, pełni energii i nieprzewidywalni. Bardzo też kochają swój kraj i chcą by ci, którzy go odwiedzają przywieźli do domu same dobre wspomnienia.

- I tak właśnie jest w moi przypadku. Brałem udział w szalonej wyprawie w góry, która zakończyła się strzelaniem z karabinu. Poznałem trenera młodzieżowej reprezentacji tego kraju w rugby, zagrałem w szachy z tamtejszym mistrzem i zwiedzałem Tbilisi z utalentowaną artystką graffiti. Fotografowałem napotkanych po drodze ludzi, spędzając z nimi długie godziny na wspólnej rozmowie o naszych krajach, o gruzińskiej tożsamości, o Rosji. Wszystko to utrwalił w filmowych obrazach Paweł z charakterystyczną dla siebie wrażliwością. A sam film powstał na zamówienie Centrum Dialogu im. Juliusza Mieroszewskiego – dodaje badacz z WSK.

Premiera filmu odbyła się 12 czerwca w warszawskiej Kinotece w Pałacu Kultury i Nauki. Pokaz był połączony z dyskusją dotyczącą aktualnych fal protestów gruzińskiego społeczeństwa.

Film od 28 czerwca jest dostępny dla wszystkich zainteresowanych na kanale YouTube:

https://www.youtube.com/watch?v=j0DOSDYz4x4&t=5s

Dr Tomasz Adamski pracuje w Zakładzie Studiów nad Kulturą Współczesną i Filmem na Wydziale Studiów Kulturowych UwB. Jego zainteresowania badawcze związane są z kulturoznawstwem, nauką o sztuce, filmoznawstwem, a na poziomie bardziej szczegółowym z kinematografią skandynawską, a szczególnie kinem szwedzkim. Jest m.in. współtwórcą wystawy „Wyśniona historia podlaskiego kina”.

Teatr Sedno działający przy Wydziale Studiów Kulturowych UwB zaprasza na „Balladynę. Geneza zła”, na podst. J. Słowackiego w reżyserii Patryka Bołtryka. 

Kiedy: 17 maja (piątek) 2024, godz. 18:00

Gdzie: Wydział Studiów Kulturowych, Świerkowa 20, sala B4, Białystok, scena Ojakapiękna

WSTĘP BEZPŁATNY

Natura, los – bez żadnego wpływu? Miłość, błędy, krzywdy – rzecz ludzka?

Wina – tylko czyja? Wodnej boginki, matki, siostry czy córki?

Która z nich jest kobietą straconą? Która powinna zostać stracona?

Losy kilku kobiet splecione nie tylko więzami krwi ale i przeznaczeniem,

Demony przemawiają, zazdrość oraz lęk budzą się z mroku duszy,

Znany literacki konflikt, ale czy dziś nieaktualny?

Czy wszystko wydarzyło się za sprawą chciwości Goplany? Czy może decyzji Balladyny?

A może to kwestia Matki Wdowy?

To nie jest Literackość Słowackiego…nie dziś

Dziś to jest Sedno problemu jakim jest zepsucie Kobiety…

Przyjdź, sprawdź, poznaj, nie powielaj błędów,

One mogą kosztować czyjeś życie…

Występują (alfabetycznie):

Weronika Lenczewska

Maryla Malewicz

Igor Mogielnicki

Dominik Rakowski

Natalia Skudzińska

Nikki Somers

Daria „River” Stankiewicz

Filip Stepaniuk

Karolina Średzińska

Kacper Wasilewski

Julia Zaniewska

Wiktoria Zdunik

Anamene to debiutancki zbiór opowiadań Jakuba Lisickiego, studenta drugiego roku filologii polskiej. Świat przedstawiony w tym tomie jest intrygujący, gdyż sytuuje się na pograniczu tego co realne i wyobrażone, na co niewątpliwie wpływ ma poetyka impresjonistyczna. W tych onirycznych opowiadaniach uwagę przykuwa obraz natury, która w pewnym aspekcie jest uduchowiona. Autor odwołuje się do licznych mitów, podań, w zbiorze tym odnajdziemy inspirację literaturą romantyczną i modernistyczną. Bohaterowie poszukują w świecie głębi w wymiarze egzystencjalnym, ale również wierzą w nieustannie dokonującą się reinkarnację ludzkiego istnienia.

Ręce na sznurkach to debiutancka powieść Marcina Ogrodnika, studenta filologii angielskiej, nauczyciela, rapera i redaktora w młodzieżowym kolektywie rapowym Sajko. W utworze tym autor porusza m. in. kwestie dotyczące procesu tworzenia literatury, poszukiwania inspiracji.  Dominującą rolę pełni w nim narrator, który pomimo licznych traumatycznych doświadczeń jest niezwykle empatyczny wobec otaczającego go świata.  Rozważania te są ściśle osadzone topograficznie w Białymstoku, a dokładnie w środowisku studenckim Wydziału Filologicznego. 

Czy wszechwiedzący autor może być wszechmocny w swoim świecie? Kto kieruje naszymi poczynaniami? Może jesteśmy tylko lalkami w Wielkim Teatrze? Młody student poszukuje odpowiedzi na te pytania czując, że ktoś śledzi każdy jego ruch. W międzyczasie pisze książkę, którą właśnie Państwo trzymają. Uporządkowany świat zaczyna przyćmiewać groza i niepewność. Czy ta historia może skończyć się dobrze?

Żródło: lublimyczytac.pl

Serdecznie zapraszamy do uczestnictwa w wernisażu i spotkania z Artystą w najbliższy czwartek 25 kwietnia o godz. 18.30 w Galerii BWK | Wydział Studiów Kulturowych, ul. Świerkowa 20

"Za przymkniętymi drzwiami" | opis wystawy

Zanurz się w atmosferze tajemnicy i nostalgii, odkrywając piękno opuszczonych miejsc Podlasia. Fotografie te są owocem urbexowych wypraw po bezdrożach i wsiach regionu, uwieczniających zapomniane historie i ulotne piękno zaniedbanych przestrzeni zgodnie
z maksymą "Zabierz tylko zdjęcia, zostaw tylko ślady stóp". Każde zdjęcie to opowieść bez słów, zaproszenie do refleksji nad przemijaniem i kruchością ludzkich dokonań. Zobacz zrujnowane domy, ich wnętrza i inne miejsca, które niegdyś tętniły życiem, a teraz skrywają ślady przeszłości.

URBEX z angielskiego: urban exploration (eksploracja miejska) — zwiedzanie opuszczonych lub niedostępnych dla ogółu społeczeństwa miejsc. Mogą to być budynki, takie jak domy, fabryki czy szpitale, a także tunele, kanały czy podziemne systemy.

Sebastian Urbanowicz (ur. 1985) - z zamiłowania fotograf hobbysta. Jak sam pisze o sobie: Fotografia Urbexowa jest naturalnym efektem mojej ewolucji jako turysty. Zaczęło się od zaglądania tam gdzie nie zaprowadzą nas przewodniki i brak jest atrakcji turystycznych. Kolejnym etapem była chęć udokumentowanie swoich odkryć by podzielić się ze znajomymi. Aktualnie staram się przedstawić nie oczywiste piękno miejsc pozostawionych samymi sobie.

Duch puszczy, Kamienna głowa, Bucza, Strażnik puszczy, Gladiator, Dialog, Ona, Lipa albo Ślady – m.in. te drewniane dzieła sztuki zagościły w kampusie Uniwersytetu w Białymstoku, tworząc wystawę pt. „Synteza Nauki i Sztuki”. Ta, w piątkowe popołudnie (5 kwietnia), miała swój wernisaż. W wydarzeniu wzięli udział nie tylko przedstawiciele Uniwersytetu w Białymstoku, ale również zaproszeni goście, artyści i miłośnicy sztuki.

- Mam wielki przywilej przywitać Państwa na wernisażu wystawy "Synteza Nauki i Sztuki" - rzeźby inspirowane puszczą, czyli naturą.
To świetne miejsce, żeby o tej naturze mówić. Zapytany niedawno, dlaczego rzeźby i sztuka w tym miejscu, odpowiedziałem, że wcale nie jest to nic odległego. Przecież nie można badać minerałów, pierwiastków, roślin, nie można uprawiać dobrze fizyki i matematyki, nie wiedząc, dlaczego to się robi. Wspólnym mianownikiem zawsze jest człowiek, a sztuka jest zawsze i tylko dla człowieka – mówił, oficjalnie otwierając wystawę, dr hab. Krzysztof Korotkich, prof. UwB prorektor uczelni ds. kształcenia.

Dalej rozwinął:

- Kolekcja 26 rzeźb umieszczona w kampusie UwB została zatytułowana przez koordynatora wystawy – Stanisława Ostaszewskiego – „Synteza Nauki i Sztuki”. Drewniane obiekty powstały w latach 2019-2023. Wszyscy rzeźbiarze, chociaż związani z Podlasiem (Białystok, Hajnówka, Białowieża), są doskonale znani i rozpoznawani w kraju i za granicą. Dębowe i lipowe dzieła sztuki ustawione zostały wokół symbolicznej szklanej kuli na Placu Syntezy Nauk, a kompozycja może kojarzyć się z orbitowaniem wokół gwiazdy, która będąc w centrum układu, ukazuje odwieczny związek nauki ze sztuką. To wzajemne oddziaływanie niewidzialnej siły, wiążące piękno z mądrością, z wiedzą, objawia zalążek pełni, do której wędrują tak uczeni, jak i artyści .

26 drewnianych rzeźb stanęło na Placu Syntezy Nauk, wokół szklanej kuli. Ich autorami są Stanisław Ostaszewski (Białystok), Jerzy Iwacik (Hajnówka), Wiktor Kabac (Hajnówka), Daniel Lipian-Kaniuk (Lublin), Wojciech Mendzelewski (Lublin), Wojciech Pawliczuk (Łódź), Anna Marta Świtalska-Świć (Hajnówka).  Trzy rzeźby stanęły również w Rektoracie UwB przy ul. Świerkowej.

- Jest nam bardzo miło gościć w tym miejscu i reprezentować prace sześciu artystów. Było to moje marzenie, aby pojawiły się tu rzeźby, bo to miejsce zawsze kojarzyło mi się ze sztuką. Pomysł zorganizowania wystawy rzeźby plenerowej na terenie kampusu uniwersyteckiego jest kontynuacją zamierzenia - prezentacji rzeźb w najciekawszych miejscach Białegostoku. Połączenie drewnianej rzeźby z awangardową architekturą jest interesującym wydarzeniem w relacji:  rzeźba - sztuka - architektura. Niewątpliwie największym atutem tej wystawy jest symbioza  nauki i sztuki – dodaje Stanisław Ostaszewski.

- Chcę Państwa serdecznie powitać w tym pierwszym etapie wprowadzania sztuki do kampusu, bo na razie mamy tu nauki ścisłe
i przyrodnicze, czyli wszystko co da się obliczyć i wymierzyć, ale już niedługo - bo budujemy duży wydział humanistyczny, a obok powstanie siedziba nauk społecznych - będzie tej sztuki coraz więcej. Ja akurat jestem ekonomistą, a ktoś kiedyś napisał, że ekonomia to najmłodsza
z nauk i najstarsza ze sztuk. I chyba tak jest. We wszystkich naukach jakiś element sztuki, artyzmu i poszukiwania– przypominał podczas wernisażu rektor największej podlaskiej uczelni prof. dr hab. Robert Ciborowski.

Wernisaż wystawy odbył się w piątek, 5 kwietnia, o godz. 17, wstęp wolny. Wystawa potrwa do 30 czerwca.  Natomiast 10 maja, w ramach XX Podlaskiego Festiwalu Nauki i Sztuki, odbędzie się autorskie oprowadzanie po wystawie w towarzystwie Stanisława Ostaszewskiego. Początek godz. 17.

Dwa spotkania z gościem specjalnym wybitnym reżyserem Krzysztofem Zanussim podczas Międzynarodowego Dnia Frankofonii, którego organizatorem jest Pracownia Literatury Francuskiej i Frankofońskiej na Wydziale Filologicznym UwB. Wydarzenie miało miejsce w środę 20 marca.

Pierwsze z nich to Prelekcja Mistrzowska, podczas której Krzysztof Zanussi w auli Wydziału Filologicznego, przy Placu NZS 1 wygłosił wykład pt. „Idea kina autorskiego i doświadczenia Nowej Fali”. W mistrzowskiej prelekcji prof. Zanussiego ważnych odniesień do literatury i kultury francuskiej nie brakowało. Honorowy gość mówił m.in. o znaczeniu języka francuskiego w XIX wieku, wielkich twórcach
i artystach, o fascynacji filmem francuskim w latach 40., 50. i 60., o kulturze wysokiej i kulturze masowej, za którą stoją pieniądze,
o bestsellerach, w których zazwyczaj trudno szukać głębszych wartości, a także o literaturze i filmie autorskim.

- Niezwykle interesujące były opowieści mistrza o jego współpracy m.in. z Wojciechem Kilarem, twórcą muzyki do filmów Zanussiego. Spotkanie było znacznie dłuższe, niż przewidzieli organizatorzy - dr hab. Agnieszka Włoczewska i dr Jan Kaznowski z Pracowni Literatury Francuskiej i Frankofońskiej - ponieważ publiczność miała wiele interesujących pytań. Profesor obiecał, że na wszystkie niezadane pytania odpowie podczas kolejnej wizyty na UwB - relacjonuje prof. UwB Krzysztof Korotkich, prorektor ds. kształcenia, który w imieniu władz uczelni, podziękował reżyserowi za wizytę.

Z kolei w Małej Auli Wydziału Nauk o Edukacji UwB, odbyło się Spotkanie Masterclass: Wokół twórczości Krzysztofa Zanussiego. Reżyser omówił wybrane aspekty estetyczno-filozoficzne kilku swoich filmów i poprowadził dyskusję. Reżyser zaprezentował fragmenty swoich filmów, komentował ważne dla niego sceny, zdradzał ciekawe kulisy pracy nad filmem. Słuchacze mogli bliżej zapoznać się przede wszystkim z dwoma dziełami. Profesor wybrał film Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową oraz jeden z odcinków Napoleona: Maria Walewska.

- Z filmem autorskim macie Państwo to samo, co w literaturze: za utworem stoi osoba, a nie jakaś zbiorowość, nie rzesza różnych redaktorów, którzy radzą, jak to najlepiej sprzedać. Stoi ktoś, kto ma swoje zapatrywania na życie i dzieli się nimi, podpisując to własnym nazwiskiem. To jest zupełnie inne spojrzenie. To w kinie też pojawiło się dosyć późno, bo kino wyrosło z jarmarku, ale we Francji pojawiło się hasło: kamera-pióro, czyli żeby używać kamery tak, jak pióra, bo wiadomo, że literatura ma dużo starszą i bogatszą historię niż kino. I w literaturze zawsze dominowało to, co jest komunikacją między określonym autorem – z jego zapatrywaniem i poglądem na życie – a odbiorcą – mówił prof. Krzysztof Zanussi.

W dniu 17.03.2024 Chór Akademicki Uniwersytetu w Białymstoku, pod batutą mgr Agnieszki Panas, brał udział w Jubileuszowym X Konkursie Pieśni Chóralnej im. Czesława Prudla w Lyskach. Na przesłuchania konkursowe zakwalifikowało się ponad 20 zespołów, wśród których znalazły się również chóry akademickie oraz profesjonalne zespoły wokalne złożone z zawodowych śpiewaków. W trakcie występu, ocenianego przez jury złożone z wybitnych chórmistrzów, kompozytorów i muzyków, Chór Akademicki Uniwersytetu w Białymstoku wykonał cztery utwory - jeden napisany przez patrona Konkursu, Czesława Prudla, drugi o tematyce sakralnej, trzeci ludowy, a czwarty rozrywkowy. Jest nam niezmiernie miło poinformować, że jury konkursowe przyznało Chórowi Akademickiemu Uniwersytetu w Białymstoku I Nagrodę
w kategorii Chórów Mieszanych.

Warto nadmienić, że naukę repertuaru konkursowego Chór rozpoczął już w styczniu, od razu po koncertach kolędowych. W trakcie ferii odbyły się warsztaty chóru, podczas których korepetytorzy pracowali osobno z każdym głosem. Dwa tygodnie przed konkursem chórzyści przystąpili do przesłuchań i tak z ponad 70 osób wybrano grupę reprezentacyjną 55 chórzystów.

Chór stale zaprasza chętnych w swoje szeregi.  Wyjazdy na festiwale, konkurowanie z innymi chórami w czasie konkursów i wszelkie koncerty to niezapomniana przygoda i gwarancja wspaniałych wspomnień na całe życie oraz dumna forma reprezentacji UwB.

Idealny Dziadek jest osobistym projektem dokumentalnym, który prowadzę od 2011 roku, kontynuuje swój bieg od chwili narodzin mojego pierwszego dziecka. Poznajcie mojego tatę, który może nie był idealnym ojcem, ale stał się doskonałym dziadkiem – tak o swojej wystawie mówi Alina Gabrel.

Alina Gabrel-Kamińska to fotografka specjalizująca się w dokumencie, reportażu, głównie czarno-białym. Ma ponad 20-letnie doświadczenie w fotografii. Jej pasją jest fotografowanie narodzin, projekty związane z rodziną, nie tylko jej własną. Dodatkowo, fotografuje teatr i koncerty. Jest twórcą strony internetowej "Bez Słów", co doskonale odzwierciedla jej miłość do obrazu. W czasie wolnym Alina zajmuje się fotografią, majsterkowaniem oraz szyciem.

Na wystawie tylko niewielki wycinek tej opowieści.

Wernisaż: 8 marca, godz. 17:00 | Galeria Biuro Wystaw Kulturoznawczych | ul. Świerkowa 20 | Białystok

Zapraszają: Galeria Biuro Wystaw Kulturoznawczych oraz Wydział Studiów Kulturowych

Redakcja: Kacper Wasilewski i Amelia Jaworowska - pod opieką mgr Katarzyny Łukasiak

📸 Foto: Kacper Gutowski, Marta Pogorzały, Radek Kamiński

Studentka II roku studiów I stopnia Wioletta Moczydłowska, zajęła I miejsce w V edycji Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki i Pieśni Patriotycznej „Ta, co nie zginęła". Festiwal odbył się 6 listopada w Centrum Kultury w Zambrowie. Pani Wioletta wykonała utwór ,,O mój rozmarynie", który zapewnił jej zwycięstwo w kategorii „osoby dorosłe - soliści”. Zwieńczeniem Festiwalu był koncert laureatów, który odbył się 11 listopada w Miejskim Ośrodku Kultury w Zambrowie. Koncert towarzyszył obchodom 106. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.